Когда-то в комнате с балконом жил белорусский писатель Янка Мавр. Новые жители совсем ничего об этом не знают. И только старожил Людмила Николаевна подтверждает:
— Незадолго до смерти он приходил в эту комнату вместе с сыном.
Сегодня сохранились дневники дочери Янки Мавра, где она вспоминает и о трагических, и о мистических событиях знаменитого дома.
Квартира Мавра, от которой почти ничего не осталось
Фото: Виктория Герасимова, TUT.BY
76-й дом на Мясникова известен самым красивым в Минске балконом. После разрушительной реконструкции в 90-х это один из немногих артефактов, который остался от дома.
В квартире с балконом еще до войны жил известный белорусский писатель Янка Мавр — тот самый, который открыл белорусским детям приключения про полесских робинзонов.
Сегодня в этой квартире живет семья Тыманович. Галина, которая провела все детство на Мясникова, подтверждает, что от Янки Мавра здесь остались только легенда и балкон:
— Во время реконструкции оставили только коробку. Поэтому даже пол здесь другой. Остались метровые стены. Остался балкон. Мы, не сговариваясь с мужем, решили высаживать там цветы.
Фото: Виктория Герасимова, TUT.BY
Сегодня, чтобы добраться до балкона, нужно в буквальном смысле встать на колени и заползти: при реконструкции почти на метр опустили потолки. Сделать террасу на балконе не получается: уж слишком загазованный воздух. Но четыре хозяйских кота регулярно инспектируют балкон и прогуливаются по парапету от одной до другой комнаты.
По воспоминаниям соседки Людмилы Николаевны, которая живет здесь с 1948 года, комната с балконом находилась между двумя чердаками, где жители сушили белье.
— Комнатка была метров 12. Помню, там жили машинистка и кассирша Министерства просвещения. В комнате стояли две кровати, стол, умывальник. Ни кухни, ни ванной комнаты у них не было.
Фото: Виктория Герасимова, TUT.BY
Чтобы сегодня зайти на «самый красивый балкон», фактически нужно встать на колени и проползти
Кое-что о жизни Мавра в этом доме все-таки сохранилось — дневники его дочери Натальи:
— У 1924 годзе нарадзілася і я. У той час сям’я бацькі жыла на трэцім паверсе дома на Новамаскоўскай вуліцы (цяпер Мяснікова). А на першым і другім паверхах размяшчалася сярэдняя школа № 31. Па сутнасці, на трэцім паверсе быў толькі адзін нармальны пакой з балконам, а астатнія тры пакоі і кухня з’яўляліся перабудаваным гарышчам. У кожным пакойчыку было па акенцу, якія выходзілі непасрэдна на дах. Гэтыя акенцы былі ўсталяваны ў вузенькія нішы. Яны давалі магчымасць вылазіць на дах. У добрае надвор’е дзетвара бавіла там свой час: чыталі, загаралі, выдумлялі розныя гульні. Уваход у нашу кватэру быў з двара праз асобную лесвіцу з цёмнымі закуткамі і адным маленькім акенцам. Па вечарах, калі цямнела, нават мае старэйшыя браты пабойваліся хадзіць паасобку. У кватэры было пячное ацяпленне, дровы з адрыны даводзілася цягаць на трэці паверх. Страву гатавалі на пліце, у якой палілі дровы, альбо ў вялікай печы. Бялізну мылі ў ночвах, дзяцей купалі ў цэбары, а ваду награвалі на пліце.
Фото: Виктория Герасимова, TUT.BY
Наталья вспоминает и о трагедии, которая произошла в том самом доме на Мясникова:
— Гарбаценькі Мікола закахаўся ў дачку суседкі, але разумеў, што прыгожая дзяўчына ніколі не палюбіць калеку. І ён вырашыў скончыць жыццё самагубствам: павесіўся ў сваім пакойчыку. Яшчэ адна жудасная трагедыя напаткала наш двор. Адзінокая жанчына, якая працавала ў школе, узяла да сябе на кватэру студэнта ўніверсітэта. З часам яна пакахала яго. Усе гады сваёй вучобы ён жыў у яе на поўным пансіёне. Яна яго карміла, мыла адзежу, што магла купляла. І да ўсяго нарадзіла яму двух хлопчыкаў. Калі ён закончыў вучобу і з’ехаў ад яе, старэйшаму хлопчыку было тры гадкі, а меншаму — некалькі месяцаў. У хуткім часе пасля ад’езду іх бацькі жанчына прывяла старэйшага хлопчыка да суседзяў і папрасіла пакінуць яго на ноч, маўляў, заўтра забярэ. Яна тлумачыла гэта тым, што пасля ад’езду студэнта трэба правесці ўборку і перастаноўку, а хлопчык будзе ёй замінаць. Але раніцай яна не прыйшла. Тады суседзі пайшлі да яе, дзверы былі зачынены, а на стук ніхто не адклікаўся. Адчуўшы нешта нядобрае, паклікалі домакіраўніка і міліцыянера. Дзверы ўзламалі, увайшлі ў кватэру. У пакоі ўсё было прыбрана, на стале ляжаў клуначак з адзежынай і цацкамі сына і яго метрыка. Больш не было нічога. Дзверы на кухню былі шчыльна зачынены. Калі зайшлі туды, то ўбачылі… на падлозе ляжыць жанчына, прыгарнуўшая да сябе немаўлятка. Абодва мёртвыя. А ў адчыненай печы яшчэ тлелі галавешкі. Атручэнне чадным газам. Гэтая трагедыя ўзрушыла ўсіх жыхароў нашага двара.
Читать полностью: https://realty.tut.by/news/offtop-realty/...…