Водоносов Николай Михайлович
Ваданосаў Мікалай Міхайлавіч
Дата рождения: 4.01.1923
Дата смерти: 10.04.2006
Место рождения: г. Минск
Род занятий: писатель (прозаик)
Родился в семье военнослужащего. Отец, Михаил Осипович, погиб от рук контрабандистов на советско-польской границе в 1924 г. Мать, Марфа Ничипоровна, работавшая на Минском кожевенном заводе, после гибели мужа переехала на жительство на родину — в д. Котово Борисовского района. Здесь, в окрестностях деревень Нивки, Черневичи и прошло детство будущего писателя. В 1939 году после окончания семилетки поступил в Минский дорожно-механический техникум, в 1940 перевёлся в техникум связи, а в 1941 начал учиться в училище при ДОСААФ, которое закончил в 1942.
После окончания училища направлен в качестве радиста во вражеский тыл и до освобождения Белоруссии был в партизанском соединении сначала в районе озера Палик, затем в Вилейском крае. Был трижды ранен. За заслуги в боевых действиях награждён орденами Красной Звезды и Отечественной войны 2 степени, медалями.. После освобождения Белоруссии продолжил службу в рядах Советской Армии — в 23-м Митавском полку связи ВПС, 3-й воздушной армии. В 1946 демобилизовался, работал старшим радиотехником Белорусского радиоцентра.
Литературная деятельность началась с поэтического творчества. Первая творческая публикация — стихотворение "Лесной лагерь" в 1948 в журнале "Бярозка". Потом отдал предпочтение прозе. Первый рассказ "Атака" печатается в газете "Чырвоная змена". В1958 закончил 2-х годичные высшие Литературные курсы при Литературном институте в Москве. В 1959-66 Н.М. Водоносов на творческой работе, с 1966 по 1982 — редактор отдела прозы в издательствах "Беларусь" и "Мастацкая літаратура".
Рассказы, повести, публиковались в журналах "Бярозка", "Беларусь", "Полымя", альманахе молодых авторов "На сонечных сцежках". Написал и издал 29 книг, в том числе для детей. Ряд детских произведений отмечены премиями республиканских конкурсов на лучшую детскую книгу. В 1983 вышел 2-х томник избранных произведений. Последним произведением является автобиографическая повесть "Усё жыццё", которую сам автор называет своей "лебединой песней". По словам писателя, больше писать он не хочет и не будет.
А то, что написано — написано с любовью к героям, которые жили или живут на Берёзе — реке, реке — колыбели писателя. В каждом произведении образ родного уголка — Борисовщины — стал образом литературным.
Произведения Н. Водоносова переведены на русский, украинский, эстонский, молдавский, чешский языки.
С 1983 Н. Водоносов персональный пенсионер республиканского значения.
С 1982 постоянно живёт в д. Нивки Черневичского сельского совета Борисовского района.
Произведения: Адзінай маці сыны: Аповесці. — Мн., 1969; Аднагодкі: Апавяданні. — Мн.,1959; Апошні вадзянік: Аповесць. — Мн., 1964; Двайная памылка: Аповесць. — Мн., 1969; Дзе віруе Бяроза: Выбранае: Аповесці і апавяданні. — Мн.,1973; Дзень і ўсё жыццё: Аповесць, апавяданні. — Мн., 1988; Жыць, каб змагацца; Цімохава тайна: Аповесці. — Мн., 1978; Здарэнне на Сцюдзенцы: Аповесці. — Мн., 1967; Левыя ногі: Апавяданні і гумарэскі. — Мн., 1983; Надзеі і здзяйсненні: Аповесць. — Мн., 1963; Пабярэжцы: Аповесць. — Мн., 1960; Пад чужым паролем: Аповесць і апавяданні. — Мн., 1971; Пераломнае лета: Аповесць і апавяданні. — Мн., 1961; Рачны госць: Апавяданне. — Мн.,1961; Сам сябе падвёў: Гумарыст. апавяданні. — Мн., 1973; Скарб Загорскай камяніцы: Аповесць. — Мн.,1985; У Баркоўскай пушчы: Аповесць. — Мн.,1956; Хатабыч — малодшы: Аповесць. — Мн.,1965.
Лит.: Беларускія пісьменнікі: Біябліягр. слоўн.:У 6 т. Т. 1: Абуховіч — Ватацы / Ін-т літ. імя Я. Купалы АН Рэспублікі Беларусь Беларус. Энцыкл., Рэдкал.: І.Э. Багдановіч і інш. — Мн.: БелЭн, 1992. — с. 493-495; Белы, І. Жыве на зямлі чалавек / І. Белы // Голас Барысаўшчыны. — 2002. — № 12. — с.12; Гніламёдаў, У. [Уступ] / У. Гніламёдаў // Ваданосаў, М. Левыя ногі. — Мн., 1983; Даніленка, М. Міколу Ваданосаву — 50: [Віншаванне] / М. Даніленка // ЛіМ. — 1973. — 5 студз.; Жычка, Х. Уступнае слова / Х. Жычка // Ваданосаў, М. Сам сябе падвёў. — Мн., 1973; Канэ, Ю. Спадарожнік у вялікі свет / Ю. Канэ // Полымя. — 1960. — № 1; Курто, Я. Памяць сэрца / Яўген Курто // Ваданосаў, М. Выбр. тв.: У 2-х т. Т. 1: Апавяданні. — Мн., 1983 — с. 3-5; Міколу Ваданосаву — 60: [Віншаванне] // ЛіМ. — 1983. — 7 студз.; Навуменка, І. Кніга аадкрывае свет / І. Навуменка // Полымя. — 1960. — № 9; Няхай, М. У пошуках актыўнага характару / М. Няхай // ЛіМ. — 1973. — 31 жн.; Мікола Ваданосаў // Пісьменнікі Савецкай Беларусі: Кароткі даведнік / Склад. А. Гардзіцкі. — Мн., 1973. — с.56.
https://sites.google.com/site/borisovregi...
***
Эхо.
Издательство Минск, Беларусь
Год издания 1970
Переплет Твердый переплет
Повести Эхо, Последний водяной, Случай на Студенке. В них рассказывается о сегодняшних буднях городских и деревенских ребят, их летнем отдыхе, походах и приключениях.
Для детей среднего и старшего школьного возраста.
Формат 84х108 1/32
Тираж 115 000 экз.
224 стр. с илл.
***
Мікалай Міхайлавіч Ваданосаў
Мікола Ваданосаў
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні:
Мікалай Міхайлавіч Ваданосаў
Дата нараджэння:
4 студзеня 1923
Месца нараджэння:
г. Мінск
Дата смерці:
10 красавіка 2006 (83 гады)
Грамадзянства:
Flag of Belarus (1995-2012).svg Беларусь
Літаратурная дзейнасць
Род дзейнасці:
празаік
Узнагароды:
Ордэн Чырвонай ЗоркіОрдэн Айчыннай вайны 2 ступені
"""
Мікалай Міхайлавіч Ваданосаў (Мікола Ваданосаў) (4 студзеня 1923, г. Мінск — 10 красавіка 2006) — беларускі пісьменнік[1].
Нарадзіўся ў сям'і вайскоўца[2]. Дзяцінства прайшло ў вёсцы Котава Барысаўскага раёна. У 1939 г. паступіў у Мінскі дарожна-механічны тэхнікум.
У Вялікую Айчынную вайну — радыст партызанскага злучэння на Маладэчаншчыне. Служыў у Савецкай Арміі, тройчы быў паранены. У 1946—1957 гг. — тэхнік на Беларускім радыёцэнтры. Скончыў Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве (1959). З 1966 г. — рэдактар выдавецтва «Беларусь», у 1972—1982 гг. — рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура»[1]. Сябра СП СССР з 1954 года[3].
Пасля выхаду на пенсію ў 1983 пераехаў у в. Ніўкі Чарневіцкага сельсавета Барысаўскага раёна[2].
Творчасць
Друкуецца з 1948 года.
Аўтар 29 кніг прозы (дзіцячай і дарослай), некалькіх зборнікаў паэзіі і гумару. Напісаў 8 сцэнарыяў для дакументальнага кіно[2].
Пісаў пераважна для дзяцей (зборнікі апавяданняў «Першае знаёмства», 1954; «Аднагодкі», 1959; «Рачны госць», 1961; аповесці «Пабярэжцы», 1960; «Апошні вадзянік», 1964; «Хатабыч-малодшы», 1965; «Выпадак на Студзёнцы», 1967; «Двайная памылка», 1969; «Жыць, каб змагацца. Цімохава таямніца», 1978)[1].
У творах для дарослых (аповесці «У Баркоўскай пушчы», 1956; «Пераломнае лета», 1961; «Сыны адной маці», 1968; «Пад чужым паролем», 1971, і іншыя) узнаўляе падзеі партызанскай барацьбы, распрацоўвае маральна-этычныя тэмы[1].
Напісаў зборнікі гумарыстычных апавяданняў «Прынцыповы аратар» (1966), «Сам сябе падвёў» (1973), «Левыя ногі» (1983). У 1983 г. выйшлі Выбраныя творы ў 2 тамах[3].
Узнагароды
Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі, Айчыннай вайны II ступені і медалямі[3].
Заслужаны работнік культуры Беларускай ССР (1982)[3].
goo.gl/rvVP2Z
***
Памяти влюблённого человека...
Он был технарем, специалистом в области связи. Работал некоторое время старшим техником Белорусского радиоцентра.
Он был воином. Сражался с врагом и в партизанском соединении, и в действующей армии. Был трижды ранен. Награжден боевыми орденами и медалями.
Он работал в издательствах, был весьма известным в республике писателем, сочинял стихи и прозу, писал для детей и взрослых. Его произведения широки, многогранны и добротным белорусским языком проповедуют доброту, щедрость, справедливость и все лучшее, что должно быть в человеке.
Он был удостоен почетного звания «Заслуженный работник культуры БССР» и Почетной грамоты Верховного Совета БССР.
Он был членом Союза белорусских писателей, в который вошли Василь Быков и Рыгор Бородулин, а не того союза, где склонны петь только аллилуйю.
Он родился, жил и работал в Минске.
Он, выйдя на пенсию, переселился в маленькую деревушку. Название этой деревушки Нивки. Это живописный уголок южной части Борисовского района на правом берегу Березины. Указанное местечко писатель облюбовал еще в детстве, которое после гибели в 1924 году отца-пограничника проходило в соседнем селе Котово (деревенька Нивки уважительно упомянута в биографическом сочинении «З берагоў Бярозы»).
Оказавшись в гуще природного богатства, он стал наслаждаться ее пасторальными прелестями, а литературное творчество оставил. Предпочтениями недавнего горожанина на старости лет оказались лес и река, флора и фауна, и в этом он видел всю красоту жизни.
Микола Водоносов....
Его имя — Николай Михайлович Водоносов. Это был жизнерадостный, общительный и хлебосольный человек, душа компании, любивший повеселиться и побалагурить. Сочинял частушки, в которых порой проскальзывала и ненормативная лексика, и читал друзьям в качестве шутки, тоста. Такие люди пользуются уважением и запоминаются надолго.
Он умер 10 апреля 2006-го, прожив 83 года. Хоронили на сельском погосте. Приехали близкие, пришли односельчане и председатель сельского совета. Военкомат прислал небольшое подразделение, которое, как это положено по казенным правилам, отдало бывшему воину необходимые почести. Солдаты несли награды покойника и произвели ружейный салют. А из писательской братии не было никого. Из руководителей района тоже никто не счел нужным прийти проститься с человеком, который с малых лет так безгранично любил тот край, которым они управляют.
Еще 15 января 1968 года Микола Водоносов писал (надо полагать, что здесь все понятно и без перевода):
«Амаль у кожным маім творы ёсць часцінка роднага куточка на Барысаўшчыне. І колькі б новых кніжак яшчэ не было, у кожнай з іх знойдзецца месца маім слаўным землякам, маёй любімай рацэ, якая мяне ўзгадавала» (Вытокi песнi. Мн, 1973 г., с.30).
Человек был явно охвачен неистребимым чувством — влюблённостью в землю, называемую Борисовщиной, и во вкусе ему не откажешь.
Основные произведения Н.М.Водоносова:
«Першае знаёмства». 1954 г.
«У Баркоўскай пушчы». 1956 г.
«Аднагодкі». 1959 г.
«Пабярэжцы». 1960 г.
«Пераломнае лета». 1961 г.
«Рачны госць». 1961 г.
«Надзеі і здзяйсненні». 1963 г.
«Апошні вадзянік». 1964 г.
«Хатабыч-малодшы». 1965 г.
«Прынцыповы аратар». 1966 г.
«Здарэнне на Сцюдзёнцы». 1967 г.
«Адзінай маці сыны». 1968 г.
«Двайная памылка». 1969 г.
«Пад чужым паролем». 1971 г.
«Дзе віруе Бяроза». 1973 г.
«Сам сябе падвёў». 1973 г.
«Лясныя прыгоды». 1976 г.
«Жыць, каб змагацца. Цімохава тайна». 1978 г.
«Левыя ногі». 1983 г.
«Выбраныя творы: ў 2 тамах». 1983 г.
«Скарб Загорскай камяніцы». 1985 г.
«Дзень і ўсё жыццё». 1988 г.
2008 © Александр Розенблюм
http://rosenbloom.info/vodonos/vodonos.html
***
Автор Водоносов, Микола
Заглавие Эхо [Текст] ; [Последний водяной]. [Случай на Студенке] : Повести : [Для сред. школьного возраста] / [Пер. с белорус. В. Рудовой и Л. Соловья] ; [Ил.: П. Калинин]
Выходные данные Минск : Беларусь, 1970
Физическое описание 224 с. : ил.; 21 см
Примечание В вып. дан. авт.: Николай Михайлович Водоносов
В книгу вошли три повести: "Последний водяной", "Эхо", "Случай на Студенке". В них рассказывается о сегодняшних буднях городских и деревенских ребят, их летнем отдыхе, походах и приключениях.
https://www.livelib.ru/author/563521/late...
***
Надежды и свершения Николай Водоносов Издательство: «Мастацкая литература» 1979 г. Книгу составили избранные произведения белорусского прозаика. О героизме советских людей в годы войны, борьбе воинов и народных мстителей против фашистских захватчиков рассказывают повести "Одной матери сыновья" и "Под чужим паролем". Повесть "Надежды и свершения" посвящена жизни тружеников современной деревни.
https://www.livelib.ru/author/563521/late...
***
Скарб Загорскай камяніцы Мікола Ваданосаў Год издания: 1985 Издательство: Юнацтва Серия: Бібліятэка прыгод і фантастыкі Язык: Белорусский Ішоў тысяча дзевяцьсот трыццаць трэці год. Мікола і Алесь — галоўныя героі новай аповесці пісьменніка, пасяляюцца на былым кулацкім хутары Гурэцкага Вось там, у асноўным, разгортваюцца прыгодніцкія падзеі. Аб барацьбе з ворагамі маладой Савецкай рэспублікі і расказваецца ў гэтай кнізе. На рэспубліканскім конкурсе на лепшы літаратурны твор для дзяцей і юнацтва аповесць адзначана прэміяй.
https://www.livelib.ru/book/1000815146-sk...
***
Лясныя прыгоды
Кніга змяшчае пяць аповесцей: "Пабярэжцы", "Рэха", "Здарэнне на Сцюдзёнцы" і др.
Авторы: Ваданосаў Мікола
Год издания:
1976
Переплёт:
hardcover
Жанры:
аповесць
Место:Беларусь, Лепель, Лепельский районный краеведческий музей
***
Ваданосаў Мікола. Лясныя прыгоды . Мастацкая лiтаратура, 1976 г.
***
Ваданосаў, М. М.
Дзень — і ўсё жыццё [Текст] : аповесць, апавяданні / Мікола Ваданосаў. — Мінск : Мастацкая літаратура, 1988. — 223 с. : іл. — ISBN 5-340-00006-0 : 4460 р.
Ваданосаў, М. М.
Канец "Клуба дзікуноў" [Текст] : аповесць / Мікола Ваданосаў. — Мiнск : Юнацтва, 1993. — 110 с. : іл. — ISBN 5-7880-0687-2 : 2200 р.
Ваданосаў, М. М.
Лясныя прыгоды. Автор: Мiкола Ваданосау. Издательство: "Мастацкая лiтаратура", год 1976. Количество страниц-448 . Тип переплета: твердый.
***
Водоносов Никола. Эхо. Последний водяной. Случай на Студенке Минск Беларусь 1970 г. 224 стр., илл. Твердый переплет, Обычный формат.
В книгу вошли три повести: Последний водяной, Эхо, Случай на Студенке. В них рассказывается о сегодняшних буднях городских и деревенских ребят, их летнем отдыхе, походах и приключениях.
Водоносов М. Лісові пригоди. На украинском языке. Повісті. Переклад з білоруської Г.Кулінича. Художник Ю.Пучинський. Київ Веселка 1982г. 239 с., ил. Тканевый корешок, картонный переплет, обычный формат.
В книзі пригодницьких творів білоруського письменника три повісті («Узбережці», «Подвійна помилка», «Останній водяник»). Із них діти дізнаються що таке справжня дружба, як важливо вибрати правильне рішення в критичній життєвій ситуації, як треба любити рідну природу.
Микола Водоносов. Эхо. Беларусь 1970г.
В книгу вошли три повести: `Последний водяной`, `Эхо`, `Случай на Студенке`. В них рассказывается о сегодняшних буднях городских и деревенских ребят, их летнем отдыхе, походах и приключениях.
Водоносов М. Надежды и свершения. Повести и рассказы. Минск Мастацкая лiтаратура 1979г. 400 с. Твердый переплет, обычный формат.
Содержание: Одной матери сыновья. Под чужим паролем. Надежды и свершения. — Повести. Рассказы.
*****
1 1961 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Рачны госць : Апавяданне: Для дашк.і малод.узросту / Іл.І.Давідовіча
2 1963 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Надзеі і здзяйсненні : Аповесць
3 1966 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Прынцыповы аратар : Гумарэскі / Мал.З.Паўлоўскага
4 1988 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Дзень-і ўсё жыццё : Аповесць,апавяданні
5 1967 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Здарэнне на Сцюдзёнцы : Аповесць:Для сярэд.узросту / Іл. В.Ягорава
6 1985 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Скарб Загорскай камяніцы : Аповесць:Для ст.шк.узросту / Маст.Ю.В.Пучынскі ; Пучынскі Ю.В. маст
7 1961 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Пераломнае лета : Аповесць і апавяданні
8 1965 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Хатабыч-малодшы : аповесць : [для сярэдняга ўзросту] / Мікола Ваданосаў ; [малюнкі Ю. Пучынскага]
9 1983 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Левыя ногі : Апавяданні,гумарэскі / Маст.В.М.Салаўёва
10 1976 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Лясныя прыгоды : Аповесці:Для сярэд.і ст.шк.узросту / Іл.Ю.Пучынскага
11 1971 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Пад чужым паролем : Аповесць і апавяданні
12 1954 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Першае знаёмства : Апавяданні: Для сярэд.узросту / Мал.Ю.Пучынскага
13 1964 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Апошні вадзянік : Аповесць:Для сярэд.узросту / Іл.А.Салькова
14 1959 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Аднагодкі : Апавяданні:Для сярэд.узросту / Маст.А.Кашкурэвіч
15 1960 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Пабярэжцы : Аповесць:Для сярэд.узросту / Іл. А.Мышкоўскага
16 1969 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Двайная памылка : Аповесць: Для сярэд.узросту
17 1993 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Канец "Клуба дзікуноў" : Аповесць:Для сярэд.і ст.шк.узросту / Маст.В.Р.Вярцейка
18 1956 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч У Баркоўскай пушчы : Аповесць / Мікола Ваданосаў
19 1968 Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Адзінай маці сыны : аповесці / Мікола Ваданосаў ; [мастак І. Капелян]
***
1. Ваданосаў, Мікола (пісьменнік ; нар. 1923)
книги Выбраныя творы: у 2 т. / Мікола Ваданосаў. — Мінск: Мастацкая літаратура, 1983. 1983
книги Т. 1: Аповесці — 438, [1]с., [1] л. партр.
Ваданосаў, Мікола (пісьменнік ; нар. 1923)
книги Т. 2: Аповесці. Апавяданні. Гумар — 398 с.
2. Водоносов, Микола (писатель ; род. 1923)
книги Лесные приключения: Повести / Пер. с белорус. Г.Г. Кулинича. — К.: Весёлка, 1982. — 239с. 1982
3. Водоносов, Микола (писатель ; род. 1923)
книги Побережцы: Повесть: Для ср. возраста / Авториз. пер. с белорус. Т.Конниковой. — Мн.: Беларусь, 1966. — 181с. 1966
4. Водоносов, Микола (писатель ; род. 1923)
книги Эхо: повести: [для среднего школьного возраста] / Микола Водоносов. — Минск: Беларусь, 1970. — 223, [1] с. 1970
5. Водоносов, Микола (писатель ; род. 1923)
книги Надежды и свершения: Повести и рассказы / Авториз. пер.с белорус. Д.Соловья. — Мн.: Маст.літ., 1979. — 398с.
***
Ваданосаў, Мікалай Міхайлавіч Хатабыч-малодшы : аповесць : [для сярэдняга ўзросту] / Мікола Ваданосаў ; [малюнкі Ю. Пучынскага] Мінск."Беларусь". 1965. 127, [1] с.
9000 экз.
Публиковалась в республиканской пионерской газете "Зорька" (1964, май-июнь).
"У аповесці беларускага дзіцячага пісьменніка Міколы Ваданосава (1923-2006) “Хатабыч малодшы” (Выдавецтва “Беларусь, Мінск 1965) гаворка ідзе пра трох галоўных герояў аповесці – пяцікласнікаў Мішу, Алеся і Міколку – ды некалькіх дзяўчынак. Хлапчукі ў такім узросце больш захапляюцца прыгоды, самі нешта фантазіруюць, выдумляюць, часта бяруцца за справы, якія выканаць як след ім не ўдаецца, таму ім хочацца цудаў, здзяйснення сваіх планаў пры дапамозе фокусаў. Асабліва схільны да такіх прыдумак Міхась – гультай і фантазёр. Як вядома, вучоба патрабуе пэўных высілкаў, а да іх у хлопцаў, а ў Міхася асабліва, душа не ляжыць.
“—Хутка мы будзем вучыцца лепш за ўсіх у класе. От паглядзіце, – таямніча сказаў Міхась і паляпаў па туга напкаваным партфелі. – Алесю спадабаліся ў цырку дрэсіраваныя звяры, а мне – фокуснік! Цяпер я сам буду фокуснікам-мокуснікам, чарадзеем!
— Як стары Хатабыч? – засмяўся Міколка.
— Ага… Толькі я Хатабыч-малодшы буду”
(стар. 28)
Алесь і Міколка падпадаюць пад уздзеяенне хітрыкаў Міхася, але настаўнікі (ды і дзяўчынкі) паступова разаблачаюць іх розныя падманы. Канешне, ім робіцца сорамна, але ж нялёгка адразу прызнаць свае памылкі.
Вось як паказваецца гэты працэс выпраўлення ў кніжцы:
“Міхась зноў не выбег на яго (Міколкі) свіст. Ён цяпер наогул ні з кім не сябруе. Усё са сваім жырналам (Міхась перапісаў сабе ў сшытак увесь класны журнал і па розных значках насупрць прозвішчаў, напрыклад кропак, вызначаў іпрадказваў аднакласнікам, каго сёння выклічуць. І ўсе думалі, што ён сапраўды ведае нейкі містычны сакрэт. УП) праседжвае дома, ніяк не адмовіцца ад яго, хоць вучыць урокі пачаў кожны дзень. Здавыалася б, хопіць глкрстваў, ніякай “сістэмы выклікаў” ён не вынайшаў. У класе яму больш ніхто не верыць. Ад былой славы засталася толькі мянушка – Хатабыч малодшы. Алесь называе Міхася не інакш, як Нахабыч Малочны.” (стар. 117)
Урэшце рэшт – хэпі энд. Стары Тарас зачытвае ім ліст ад свайго сына, а іхняга былога, старэйшага сябра Андрэя, які цяпер вучыцца ў горадзе. Ён спадзяецца, што і без яго яны засталіся сябрамі і старанна вучацца. Яны, вядома, хочуць стаць іншымі. Але як гэта ўдасца… Бог ведае…"
Уладзімір Папковіч ( дзякуй вялікі!)
"Хатабыч-малодшы " — детская школьная повесть, о том как один из пятиклассников догадался, что, когда учительница ставит в журнале не оценку, а точку, это означает, что ученика на завтра вызовут к доске. Таким образом он стал "предсказывать" своим одноклассникам, когда и к какому занятию надо подготовиться.
Это весёлая повесть о жизни и занятиях деревенских школьников.
№19 от 8-9. 05. 1964
№23 от 06. 06. 1964
№25 от 20. 06. 1964
Огромное спасибо за копии газеты "Зорька" коллеге nechippa!
